”Na szczęście ludzkie istotny są nadzwyczaj oporne na wiedzę i sporo trzeba się natrudzić, żeby im naprawdę zaszkodzić”.

„Zrobić cokolwiek, choćby to było coś naprawdę niewielkiego, lepiej niż ktokolwiek inny”.

”Bowiem za skuteczne kontestowanie status quo w fizyce się nagradza, a nie ekskomunikuje, jak w religii”.

„W teorii nie ma różnicy między teorią a praktyką, w praktyce jest”.

Aby ukarać mnie za pogardę dla autorytetu,
los uczynił autorytetem mnie samego.

„Zrywa się wiatr!… Spróbujmy żyć: tak trzeba!”.

Paul Valery – Poezję.

„Przy niej Florentino Ariza zrozumiał ostatecznie coś, co sam o tym nie wiedząc wielokrotnie przeczuwał: że można jednocześnie i z równym bólem kochać wiele kobiet, żadnej z nich nie zdradzając. Osamotniony pośród portowego tłumu, powiedział w złości: „Serce ma więcej pokoi niż mój kurewski hotel”. „

„Jego nauczyciel z kliniki dziecięcej La SalpeOtriere poradził mu pediatrię jako najszlachetniejszą specjalizację, bo dzieci chorują tylko wtedy, kiedy naprawdę chorują, i nie potrafią porozumieć się z lekarzem za pomocą konwencjonalnych słów, lecz dzięki konkretnym objawom rzeczywistych chorób. Dorośli za to, od pewnego wieku, albo maja objawy bez chorób, albo jeszcze gorzej: cierpią na poważne choroby mając symptomy, nie tak groźnych chorób.”

Nikt go lepiej nie zdefiniował, niż on sam siebie kiedy ktoś zarzucił mu,
że jest bogaczem.
– Bogaczem nie – powiedział.
– Jestem biedakiem z forsą, a to nie jest to samo.

————–

Niemniej, Florentino Ariza odkrył to podobieństwo wiele lat później,
w chwili gdy czesząc się przed lustrem zrozumiał właśnie, że każdy mężczyzna dokładnie wie, kiedy zaczyna się starzeć, bo zaczyna być podobny do Ojca.

Gabriel Garcia Marquez

„Pisząc ja, nabrałem dojrzałego rozeznania, iż nie tylko w dziwacznych, wzniosłych i komicznych momentach istnienia leżą najwyższe wartości , ale że to, co przykre, obojętne i powszednio-podrzędne zawiera te same tajemnice.”

(autobiografia)

posłowie:

„Fizyczna ucieczka w egzotyczne przestrzenie – z jakichkolwiek powodów podjęta – kończy się katastrofą, ponieważ bagaż szaleństwa, egzystencjalnej niepewności, zmącenia zawsze zabieramy ze sobą.”

(Paweł Huelle)

„W śmierci podmiot staje się przekątną między przestrzenią a czasem.”

Alfred Kubin – Po tamtej stronie